Jij hebt zo’n leuk en talentvol kind, je ziet dat het heel veel in huis heeft. Zou het kunnen dat jouw zoon of dochter hoogbegaafd is? Misschien weet je dat al zeker, of nog niet en vind je dat moeilijk om te zeggen (is nogal een woord), maar je loopt wel tegen een aantal dingen aan.
Jij bent iemand die nuchter omgaat met zijn kind. Je ziet een heerlijk en talentvol, creatief en kleurrijk kind, en dat hij veel kan, zijn eigen interesses heeft. Is dat hoogbegaafd? Zou zomaar kunnen, maar je ziet wel dat je kind op school nu helemaal niet optimaal functioneert. Hij straalt niet meer zoals je gewend was.
Herken je dit?
Je brengt je kind naar school maar dat voelt niet goed, je weet dat er iets niet klopt. Je hebt buikpijn omdat je ziet dat je kind ongelukkig is en steeds minder zin krijgt om naar school te gaan. Als het aan hem lag zou hij lekker thuis aan eigen projecten werken. De lesstof sluit niet aan, of het is te makkelijk, of…?
De juf ziet een vrolijk, normaal functionerend kind, maar thuis krijg jij het te verduren en spat de frustratie ervan af in woedeaanvallen, huilbuien of buikpijn. Of gewoon heel moe. En hoewel je je kind begrijpt, de sfeer wordt er niet gezelliger op.
Het is verdrietig om te zien: je kind kan moeilijk aansluiting vinden, echte vriendjes die je bij hem vindt passen zie je niet. De andere kinderen lijken hem niet te begrijpen. Je voelt je machteloos, je zou het graag anders zien.
Je maakt zorgen en piekert erover waar je goed aan doet. Wat heeft mijn kind nodig?! Jammer dat het moeilijk is om dit met anderen te bespreken. Andere ouders hebben heel andere problemen.
Je kind doet dingen waar hij niks écht van leert, kan zijn vragen niet kwijt en raakt volledig gedemotiveerd. Hij wil niks meer, ook niet de dingen waar hij vroeger wel zin in had.
Je kind gaat de clown uithangen op school, of haakt af in dagdromen. Of hij gaat mee met de stroom en past zich aan omdat hij niet wil opvallen. Hoe dan ook: aanpassen kost ontzettend veel energie en zuigt leeg. Als je pech hebt, ontwikkelt je kind als reactie lichamelijke klachten, lusteloosheid en depressie liggen op de loer (ja dat kan op jonge leeftijd).
Heel naar: Je kind gaat negatief over zichzelf denken dat hij dom is of stom. Hij voelt zich eenzaam op school. Hij denkt dat hij niet leuk is omdat hij geen aansluiting vindt.
Je kind wordt onzeker en faalangstig, hij wordt passief en gaat iedere uitdaging uit de weg. Zijn talenten doven uit.
Hoe zit het bij jouw kind? Welke dingen herken je? Boek een gratis sessie, dan denk ik met je mee over waar je tegenaan loopt. Ik heb veel ervaring en help je graag 😊.
Vera voelde zich erg onveilig in haar eigen klas. Hilde wist echter in no-time het vertrouwen van J te winnen. Zo kwamen zij en Hilde in gesprek over wat J eng of moeilijk vond, en wat dat met haar deed in allerlei leersituaties. Via mindmaps, oefeningen en eenvoudige maar effectieve schrijfopdrachtjes leerde Vera ‘gevangenisgedachten’ herkennen en ze ook om te buigen. En ze raakte minder van streek bij het maken van fouten.
Waar Vera de gewone lessen op school saai of bedreigend vond, bloeide ze op in Kolibrie plusklas. Hilde en Hans geven ANDERS les, inspelend op behoeften van slimme kinderen die ver vooruit kunnen denken. En de onderzoekende werkwijze sloeg enorm aan bij J, die graag knutselt en creatief bezig is. We herkenden onze dochter weer zoals ze ‘echt’ is.
Onze dochter (7) heeft de plusklas bij Hilde gevolgd. Nadat op school (groep 3) was gebleken dat ze nogal voorliep op de rest van de kinderen en haar humeur thuis vaak wensen overliet kwamen we in contact met Hilde. Bij haar vonden wij als ouders een klankbord voor onze vragen en zorgen. Na een paar keer telefonisch contact, hebben we onze dochter opgegeven voor de laatste module van het schooljaar. Toen we onze dochter vertelden, dat ze op de woensdagochtend naar Hilde mocht, was ze dolblij. In de klas vertelde ze, dat ze daar extra les kreeg, er waren wel wat jaloerse blikken, maar de klas pikte het erg goed op. Onze dochter heeft genoten van de kleine groep en de aandacht die ze kreeg. De opdrachten waren erg aan haar besteed, vaak wilde ze er thuis nog aan verder werken. Ze zat vol verhalen over opgravingen en skeletten, tijdslijnen en geschiedenis. Ze moest een keer kiezen, feest op school of naar Hilde. Makkelijk zat, het werd Hilde.
Deze woensdagochtenden hebben haar de motivatie gegeven om de andere dagen weer naar school te gaan, want dat was soms best lastig. En ook haar juf, die haar altijd al erg steunde, heeft gezien hoe ze van deze lessen opknapte. Ze werd blijer en weer enthousiast over dingen. Heerlijk om je kind weer gelukkiger te zien.
De jongens zijn méga enthousiast! Wat heerlijk ze zo te zien! Jasper zou iedere dag wel bij jou naar school willen haha! Ook merk ik dat ze beide ‘aan’ staan. Vol vuur, enthousiasme en weer vol vragen en leergierigheid. Je weet niet half hoe blij me dat maakt.
Een (mogelijk) hoogbegaafd kind… Poeh, dan komt er best wat op je af. Het gaat niet vanzelf maar goed, dat heb je inmiddels wel in de gaten. Soms heb je gewoon hulp nodig om weer even koers te bepalen, iemand om mee te sparren en die helpt om door de bomen het bos te zien.
Volgens mij heeft onze dochter het wel naar haar zin gehad. Ze heeft er vrijwel niets over verteld, maar dat ben ik wel gewend :D. Ze kwam als een stuiterballetje thuis, vol energie.
Ik zie fouten als verbeterpunt: daar moet ik volgende keer op letten. Dat is versterkt.
Ik denk dat ik hier oprecht geleerd heb om meer te praten in plaats van alleen sturen. Ik werd gebeld door de oppas, de oudste was onhandelbaar en wilde niet slapen, timmerde op de jongste. Ik heb de telefoon op microfoon gezet, ik ben heel rustig gebleven en heb met hem gepraat. Hij is daarna… Lees meer >>