Kolibrie TalentKlas 5-8


kolibrie-avatar

Blog

Blog 29 August 2021

Ze is enorm opgebloeid

Ongeveer een jaar geleden is onze dochter Fenne, van negen jaar oud, bij de Kolibrie terecht gekomen. Haar juf van de montessorischool waar ze op zit raadde ons de Kolibrie aan omdat ze vond dat het bij ons paste.

Na één telefoongesprek met Hilde was ik ook overtuigd, het klikte en ik besloot niet verder te zoeken. De eerste keer was even spannend, maar na de eerste ochtend was Fenne gelijk enthousiast.

Wat de Kolibrie bijzonder maakt is de ontspannen en creatieve insteek van de lessen. Iedere les opnieuw wordt er een thema gekozen waarmee de kinderen aan de slag gaan, altijd op een creatieve manier waarbij veel ruimte is om eigen invulling te geven aan het onderwerp.  

Ingewikkeldere thema’s aanbieden op een toegankelijke, ontspannen en creatieve manier is wat de Kolibrie geweldig leuk maakt voor een hoogbegaafd kind.  Dit in combinatie met het gevoel dat je gewoon een heel normaal kind bent en niet iets speciaals. Die ontspannenheid, zonder prestatiedruk of hoogdravendheid over hoogbegaafdheid is wat mij enorm aanspreekt.

Voor Fenne is er sindsdien veel veranderd. Haar juf is haar ook op school die ruimte gaan bieden voor eigen creativiteit in haar schoolwerk. Ze ziet dat dat veel beter werkt voor Fenne. Bovendien hoeft ze een heel aantal dingen niet meer te doen. Het resultaat is dat Fenne in driekwart jaar tijd een kind is geworden dat stralend thuiskomt i.p.v. gefrustreerd en boos. Ze laat zichzelf zien op school en wordt daar nu ook gewaardeerd om haar kwaliteiten. Ze krijgt de ruimte voor eigen projecten en mag daar vaak ook andere kinderen in meenemen. Ze krijgt veel meer autonomie en kan daar ook verrassend goed mee omgaan. Ze is enorm opgebloeid en daar zijn we als ouders uiteraard ongelofelijk blij mee. Het gaat nu zo goed en het onderwijs op school is nu zo op haar afgestemd geraakt dat we voor nu weer even afscheid nemen van de Kolibrie.

Maar mochten we weer uitdaging nodig hebben of vastlopen, dan weten we waar we heen kunnen.

Heel veel dank Hilde,

Sandra Burggraaf