Dit blok hebben we ons verdiept in verschillende facetten van POR, zoals we het zelf zijn gaan noemen.

Maar in de eerste week doen we altijd een proefje. We gingen aan de slag met ballonnen, altijd leuk.
Eerst met statische elektriciteit peper van zout scheiden. Peper is veel lichter en plakt dan aan een opgewreven ballon, het vliegt er zelfs naartoe. Erg gaaf om te zien.
Statisch geladen voorwerpen kunnen elkaar ook afstoten. Zo kun je een andere ballon of een piepschuim bolletje in beweging brengen.
En als we toch bezig zijn: duw een ballon in een fles, trek het uiteinde over de hals en blaas de ballon op. Dat lukt dus niet.
Alleen als je eerst de fles in elkaar kneep dan kon het wel. Hoe komt dat dan?! Leuk om te ontdekken en over na te denken.

Zoals altijd begonnen we met verkennen welke kennis er al is over dit onderwerp. Er worden weer mooie mindmaps gemaakt. De een wat uitgebreider dan de ander. De kinderen verzinnen soms woorden waar ik zelf niet aan gedacht had. Dat vinden ze altijd erg leuk, iets ‘beter weten’ dan de juf.

Natuurlijk kijken we filmpjes over het onderwerp. We leren veel van een filmpje over een nieuw ontwerp voor de uniformen van agenten. Voor mijzelf als mode-adept een heel grappige sketch waarin de agent zo opgaat in het showen à la catwalk van zijn uniform dat de dief de kans krijgt om te ontsnappen 😊.

We gaven ook dit soort opdrachten: een plaatje van een kamer en daaruit deduceren wat je weet van de bewoners door wat je ziet.
Er was een fotoverslag van een leugenaar. Deze deed allemaal uitspraken die in strijd waren met de werkelijkheid zoals die was vastgelegd. Goed luisteren en goed kijken om al die leugens te ontmaskeren.

De kinderen kregen een moordmysterie waarbij ze de dader moesten  opsporen. Dat kon door voorwerpen te koppelen met specifieke verdachten.
Bij iedere verdachte hoorde natuurlijk een verhaaltje met details.
Daarna mochten ze hun eigen versie maken. Natuurlijk bekeken we een filmpje waarin we zagen hoe dat soort dingen in het echt gaat.

Iemand naar de gang, de rest mag als getuige omschrijvingen geven van die persoon, zodat er een compositietekening van gemaakt zou kunnen worden en/of een opsporingsomschrijving. Nu bleek dat je lang niet altijd precies goed herinnert.

Een hit bleek het spel ‘Wie heeft het gedaan’. Daarbij moet je erachter komen wie de dader is doordat de spelleider verschillende kaarten als ‘schuldig’ of ‘onschuldig’. Als je dit vaker speelt kun je steeds sneller concluderen.

De meest geweldige les was een toneel-/ervaringsles. Mijn schoonzus is officier van justitie en zij vond het heel leuk om met de kinderen een rechtszaak na te spelen. Helemaal zoals het echt gaat. Zij speelde rechter, een collega van haar officier van justitie (dus aanklager). De kinderen speelden/werden rechter, advocaat, griffier en verdachte en moeder van de verdachte. Wie geen rol had was publiek.

Dit was de casus: de zaak gaat over Marlon. Hij is 16 jaar en wordt verdacht van diefstal en mishandeling. Dat is een vervelende mishandeling, want hij heeft de neus gebroken van het slachtoffer. Marlon gaat door een moeilijke periode, want zijn ouders zijn plotseling gescheiden en zijn vader laat sindsdien niets meer van zich horen. Het is financieel heel krap sinds de scheiding en daar baalt Marlon van. Zijn vrienden hebben wel geld. Het gaat op school ook niet denderend en of dit nou de beste vrienden voor Marlon zijn, is ook maar de vraag.

Het was heel gaaf om te zien hoe serieus en goed de kinderen hun rol oppakten. Ze werden eerst ingelicht over waar de zaak over ging en wat er van ze verwacht zou worden. Ze kregen passende kleren aan, de rechter en officier van justitie hadden uiteraard hun eigen toga (met prachtige befjes! ik had voor de kinderen een simpele gemaakt, en dat was al niet simpel).

Bij binnenkomst werd iedereen verzocht te gaan staan, net als in het echt. Eerst werd de beschuldiging voorgelezen, daarna nam de hoofdrechter het woord, daarna stelden de rechters ter linker- en rechterzijde hun eigen vragen. (Helemaal zelf bedacht ter plekke, goede verhelderingsvragen!).
De verdachte vertelde hoe het was gegaan (moest ook geïmproviseerd worden nav het basisverhaal).
Natuurlijk nam daarna de advocaat het woord om de verdediging te voeren en verzachtende omstandigheden aan te voeren.

Ze deden het allemaal geweldig!
De advocate merkte hoe leuk ze het vond en overweegt serieus om die kant op te gaan. De rechter zou daadwerkelijk heel goed zijn in dit soort werk.
En in de discussie daarna kon iedereen zijn mening geven over hoe zwaar straffen moeten zijn.

Spaans gaat in deze groepen met een werkboek en een leerboek, iedereen gaat daar in eigen tempo doorheen. Recent heb ik heel dikke van Dale woordenboeken gekocht. Die bleken een onverwachte hit, want hier stond álles in. Die compleetheid werd gewaardeerd. (Staat poepie erin? Check, ja!) Er werden spontaan opzoekspelletjes bedacht.

We hebben ook een les gedaan dat ze zelf zinnetjes moesten maken die begonnen met ‘robo …’. Dat betekent ‘ik steel’ en dan mochten ze zelf dingen bedenken en opzoeken in het woordenboek om te stelen.

Hieronder nog even een indruk van de speeltijd. Daarin wordt geschaakt, smartgames gespeeld, getekend, rollenspel, gespeeld met wiebel- en friemelmateriaal, minecraft besproken. Belangrijk deel van de ochtend, vanwege autonomie ervaren en sociale processen. Een ontspannen begin van de ochtend.
Een nieuwe moeder merkte weleens op: iedereen komt gefocust binnen.