Zo verwoordde hij het.
Als hij moest presenteren dan was het verschrikkelijk. Heel heftig, zijn lijf reageerde met allerlei signalen dat dit niet goed was, zweten, trillen. Het liefst zou letterlijk wegrennen.

Hij weet dit van zichzelf en is nu dan ook weken zenuwachtig als hij weet dat er zoiets aankomt.

Verder heeft hij het prima voor elkaar op school, het loopt allemaal wel en hij haalt goede cijfers. Maar ja, dit blijft maar in de weg zitten.

Met zulke hevige effecten, dat is gewoon heel jammer! Want hij heeft zich goed voorbereid, die presentatie zat heus goed in elkaar, hij weet waar hij het over heeft.

Oké, wat is er aan de hand? Hoe kan hij hiermee omgaan? Hoe kan hij weer zelf het heft in handen nemen in plaats van willoos overgeleverd zijn aan zenuwen?

Bedreiging

Dat hij zich zo bedreigd voelt, is niet reëel. Zijn overlevingsbrein, oftewel reptielenbrein speelt teveel op. Dat doet alsof zijn leven ervan afhangt. Which is not.

Ik help hem graag. En of die wel kloppen. We brengen zijn geheime gedachten in kaart. Heel verhelderend. Is het eigenlijk wel zo dat zijn diploma afhangt van deze presentatie? Neen.
Dat soort dingen. Er blijken er altijd meerdere in de weg te zitten, stiekemweg.

Hij concludeert dat de nieuwe gedachten die hij heeft bedacht eigenlijk veel logischer zijn (moet hem aanspreken, hij is een logisch denkend persoon, maar als het over jezelf gaat…).

Heb je ook een kind met geheime overtuigingen die prestaties (of gewoon functioneren) in de weg zitten? Waar loopt hij tegenaan?