Verslag van de eerste bijeenkomst van het nieuwe schooljaar, 6-9-2019
Zo, de vakantie is om, en in die vakantie zijn de kinderen gegroeid, het lokaal veranderd en er is een nieuwe juf Spaans, we starten het jaar goed!
We starten natuurlijk met gedag zeggen, sommige kinderen hebben elkaar lang niet gezien. Het lokaal wordt in ogenschouw genomen. Het is anders ingericht, want we zitten nu in een lokaal van de kinderopvang. Dat betekent een keuken ter beschikking, en zachte stoelen en grote tafels. Onze kasten staan op wieltjes, die rijden we iedere keer op hun plek. Als vanouds worden de spellen gevonden en gespeeld.
Spaans: een nieuwe enthousiaste juf, ze stelt zich voor, se llama Fátima. Ook alle kinderen stellen zich voor in het Spaans. Wie het niet meer precies weet krijgt het in zijn oor gefluisterd door een kind dat het nog heel goed weet. Ook een jongen die er pas voor de 2e keer is, zegt keurig zijn naam en leeftijd in het Spaans. Daarna leren we alle onderdelen van het lichaam, ze komen op een grote tekening te staan. Sommigen vragen er al om: ze willen het voor zichzelf opschrijven. Dat wordt de opdracht. Ieder doet dat op eigen manier: met tekening, als lijst, als groepje woorden. Huiswerk voor volgende keer: alle woorden van het hoofd kennen.
Ik lees de introductie op het thema voor, een eerste stuk uit het boek Dat zou ík nooit doen! Hoe ga jij om met anderen? Hoeveel invloed heb je op de wereld om je heen? Je ziet lang niet alles wat er te zien valt, maar soms merk je juist meer op dan je denkt. Daar gaan we het over hebben. Wie is er opmerkzaam, wie is alert op details? De helft van de kinderen steekt zijn vinger op.
We doen het raadkoffertje. Wij hebben er zelf iets ingedaan, een ander koffertje want de vorige is kwijtgeraakt bij de verhuizing. Meester Hans gaat naar de gang om het te halen. Bij terugkomst stellen de kinderen vragen. Het is van plastic, je gebruikt het, dat kan in de slaapkamer. Is het voor mannen? Nee, ook voor vrouwen. Ik vul aan dat de meeste vrouwen wel een aangepaste versie gebruiken. Een nieuwe jongen steekt zijn vinger op en zegt ‘Kam’. Hoe is dat mogelijk?! Precies geraden.
Maar dan. Opmerkzame kinderen, valt jullie niets op?! Er is iets veranderd! Ze zoeken naarstig, kijken en peinzen, maar hebben geen idee. Hans opent het koffertje en daar ligt… Een heel ander T-shirt waar hij die ochtend mee begonnen is. Oh ja… ze overleggen opgewonden over hoe het werkt, waar je focus ligt (op het nieuwe koffertje).
Na het buitenspelen: testjes waarbij ze voor elkaar timen hoe lang de ander erover doet. Het start met een focus-plaatje: zoek de muis zonder staart; dan plaatjes met passende woorden en plaatjes met een heel ander woord eronder lezen, de laatste duurt langer. Dan een testje over impliciete associaties (ja, ja, je leert nog eens interessante woordcombinaties zo). Ook op snelheid: woorden verdelen over jongens en meisjes. Je plaatst een woord als ballet en dansen eerder bij een meisje dan bij een jongen, dat is meetbaar. Meestal dan, want dit groepje kinderen is erop gespinst wat de bedoeling is en willen de test verslaan. Sommigen lukt dat.
We testen nog even een eigen variant: kleurnamen in een andere kleur geschreven oplezen, dat blijft lastig. Leuk om thuis ook te proberen!
Moppen zijn ook vaak gebaseerd op impliciete associaties. Er staan een paar voorbeelden in het boek. De kinderen weten er ook nog een paar. Er is er een bij over een blondje. Een jongen verbetert dat hij eigenlijk een ‘dom blondje’ moet zeggen. Over impliciete associaties gesproken. En het leuke is dat je het heel goed met deze kinderen hierover kunt hebben.
