HB in beeld
Blog
Blog 31 December 2020
Wat ik leerde van de soep
| Nee, ik ga hier geen recept geven (hoewel hij wel lekker was). Ik ga het hebben over het mogen maken van fouten, de invloed van de omgeving daarop. Het was 1e kerstdag, we gingen een kerstdiner maken. Achtergrondinformatie: mijn man Hans kan heel goed koken en heeft ook hoge verwachtingen van de gerechten die met zorg uitgekozen worden. Doordat hij heel veel ervaring heeft, heeft hij ook zo zijn eigen manieren van hoe je best dingen doet. En eerlijk is eerlijk, ik wilde het altijd graag zo doen dat hij het goed zou vinden. Ik had daar een gevolg van gemerkt: als ik het goed kan doen, kan ik het ook fout doen. Waardoor ik allerlei dingen eerst uit ging vragen (hoe wil je dat ik de ui snij, hoe groot moeten stukken dit of dat, wanneer zal ik dit aanzetten), die ik als ik alleen in de keuken was gewoon op mijn eigen manier zou doen. En dat als ik niet alleen in de keuken was, dat dit een soort van stress opleverde, een soort van faalangst ging ontwikkelen. Daar hebben we het een keer over gehad. En dus ging ik de soep maken, hier is het recept, ga maar doen. Oké. Nou ging best goed allemaal, niet zo heel ingewikkeld, asperges schillen en snijden, prei, aanbakken, dat soort dingen. Op enig moment moet je dan water toevoegen. Ik lees 1,5 liter. En stort er een liter in en vind dan de verhouding ineens wel een beetje gek worden. Als er nog een halve liter bij moet dan stroomt de pan ook zo’n beetje over. Ik nog een keer kijken. Staat er voeg een 1/2 L bouillon toe. Ter verontschuldiging kan ik nog aanvoeren dat deze manier van schrijven in combinatie van het lettertype bij mij meer 1 ½ opriep. Dus. Ik pak in godsnaam dan maar een soeplepel en het maatkannetje en begin er een halve liter bouillon uit te scheppen. Hier en daar met een preisliertje maar dat viel niet te voorkomen. Zo, voelt een beetje stakkerig (dat dan weer wel), maar op tijd gezien en gereageerd, de soep is gered (voor de zekerheid nog maar een extra bouillonbrokje toegevoegd). En wat nou zo fijn was: Hans zag dit gebeuren en ging gewoon verder met zijn salade. Later vroeg hij of er nog iets moest met die halve liter bouillon. Eh nee. We gingen aan tafel, aten heerlijke voorgerechten, genoten van het hoofdgerecht (gewoon, lekker vlees, stoofperen en spruitjes) en aten als toetje ijs gecombineerd met de goed gelukte, verrukkelijke koekjes die onze dochter gebakken had. De volgende dag had ze kleine kwarktaartjes gemaakt. Die waren oké, maar het deeg had wat zoeter gekund voor nog lekkerder. Heel goed (geen ramp, of heel erg), opschrijven bij het recept en volgende keer aanpassen, zo worden ze steeds beter. Ja? |
| Dus wat ik wil zeggen is dat alledaagse situaties zich zo lenen om om te leren gaan met dingen die mis gaan of niet op zijn perfectst worden. Ook onder volwassenen hoor. En die doen dat dan weer voor naar hun kinderen, dus win-win! Dat is wat ik (weer) leerde. Fouten bestaan op allerlei niveaus en manieren. Maak er geen big deal van dat je ze maakt, maak er een deal van dat je ze kunt en mag oplossen. En hoe zit het bij jou/jullie, heb jij situaties gehad waarin je kon leren omgaan met fouten de afgelopen tijd? |