Ik ben een heel ongemakkelijk mens vind ik soms. Ik maak een planning, maar houd me daar heel geregeld niet aan. En dat komt dan omdat ik er nog niet klaar voor ben. Of zoals ik dat eerder benoemde: ik moet er emotioneel vrij voor zijn.

Als ik veel aan mijn hoofd heb, veel moet regelen, keuzes moet maken, reageren op mensen, dan loopt mijn hoofd langzaam vol… En dan neem ik een break. Of: ik moet een break nemen.

Evengoed zijn er wel deadlines. De lessen voor de talentklassen bijvoorbeeld. Die moeten gevuld. Met zinnige inhoud. Die de kinderen aanzet, enthousiast maakt, meeneemt in een bepaald leerproces. Die mijzelf overtuigt.
En dat vraagt nogal wat. (Vaak ben ik dagen bezig met een thema verkennen, ideeën verzamelen, boeken halen bij de bieb, mogelijkheden bedenken en opschrijven, vast een en ander in een powerpoint zetten, want dat is zo handig, meteen filmpjes erin, dat soort dingen.)

Op vrijdag is de KolibrieKlas, die doe ik samen met Hans. En hij wil weten waar hij aan toe is en wat we gaan doen, kortom: voorbereiden op donderdag. Natuurlijk!
Wanneer? Niet in de ochtend, na de lunch. Oké. Wordt nog iets uitgesteld, het is theetijd, ik schenk voor ons beiden in en installeer me met mijn kopje en een boek. Hans: “Dus jij gaat lezen?”.

Eh. Pff. Eigenlijk-wil-ik-niet. Mijn-hoofd-zit-nog-te-vol. Of zo. Maar goed, uitstellen is vanaf nu a-sociaal, we pakken de map en boeken erbij, ik sla er een open. En dan begint het wonder gewoon toch weer gelukkig. Want de geen-zin zakt weg, en ik/we krijgen ideeën. Wat zeg ik, ideeën? Hele leuke ideeën, ik wordt blij en enthousiast. Ik ga áán.

Dat is fijn, halverwege de middag kan ik de planning al loslaten, is gefixt, staat vast.
Dat zal me leren volgende week (misschien… ;))

Dat werkt bij onze leerlingen, de hoogbegaafde kinderen, ook. Dat is zo mooi om te zien! De opdrachten in de talentklassen dagen uit op hun kwaliteiten en op hun denkvermogen. En dan zie je betrokkenheid, en dat is waar ik altijd op stuur. Als je betrokken bent, ga je ander gedrag vertonen, voelen tegenslagen anders aan, die moet je gewoon uit de weg ruimen of overwinnen, bedenken hoe.

En dat hebben onze creatieve denkers nodig, dan functioneren ze het best.

Waarvan gaan jouw kinderen aan?