De Coronamaatregelen hebben natuurlijk ook impact op de Kolibrie-Klas!

Dus gaan ook wij aan de slag met Zoom.

De eerste week:

De eerste week leerden we al veel: lesgeven aan kinderen in kleine schermpjes werkt anders dan gewoon in de klas! ? het was leuk, ook even wennen. Is toch anders dan een gewoon klasje, wat betreft reageren en zo. Leuk om iedereen even te zien, en ervaringen te horen.

We gebruikten deze bijeenkomst ook om te leren en verkennen wat er allemaal kan. Er is onder andere een gedeeld whitebord, dat was dikke pret (dit was dan wel weer hetzelfde als op een smartbord in de klas, ook qua gedrag).

Ik had 6 deugdenkaarten laten zien en ze moesten kiezen welke ze belangrijk vonden in deze tijd. Humor en creativiteit werd het meest gekozen.

De kinderen lieten dingen zien die ze gemaakt hebben, was heel leuk. Ik heb gevraagd naar de leukste opdrachten die ze gekregen hadden.

Veel kinderen vinden het moeilijk om hun dagen niet saai te laten worden. Ik eindigde met een rondje ‘wat kun jij doen om deze dag gevarieerder te maken?’

Op de stelling dat deze situatie het beste is wat voor hoogbegaafde kinderen kan gebeuren (niet meer naar school) antwoordde niemand met ja.

De tweede week:

Nu hebben we Zoom Pro, dat wil zeggen dat we kinderen in kleinere teams kunnen verdelen en ze in een ‘aparte kamer’ samen kunnen overleggen. Zo hoeven ze niet op elkaar te wachten. Ze kunnen elkaar vanuit hun eigen kamer wel zien op hun scherm.

We starten met de hele groep, ze moeten allemaal om de beurt een vraag stellen om erachter te komen wat er in het raadkoffertje zit. Wij hadden hem zelf gevuld met een gloeilamp.

Daarna doen we Spaans via een lied, de tekst is van tevoren gemaild en we gaan op Youtube het filmpje erbij kijken. Daarna bedenken wat het zou kunnen betekenen, we bespreken waar het over gaat, nogmaals luisteren en meezingen. Er was gelukkig ook mogelijkheid tot ondertitelen in Spaans.

Ik lees het eerste stuk van het sprookje Het dappere Snijdertje voor, zo weet iedereen even de setting. (Het hele verhaal is te lang om voor te lezen).

De kinderen worden verdeeld in teams en krijgen een deel van het sprookje toegewezen. De opdracht is om dit verhaal te voorzien van geluiden, zodat het een soort hoorspel kan worden.

Dat gaat bij ieder team een beetje wisselend, sommigen hebben meer begeleiding/sturing nodig dan anderen. Als de eindtijd aangebroken is, moeten we elkaars stukken nog horen en aan elkaar plakken. Dat doen we dan volgende keer.

Achter de schermen

Vrijdagochtend, 8.45 uur: We loggen in op Zoom, dit gaat helemaal goedkomen, want gisteren hebben we geoefend met de kamers maken, en hoe ze werken. Ik heb van tevoren de teams al aangemaakt en ze een kamer toegewezen. De teksten die nodig zijn heb ik (weliswaar laat op de avond) gemaild. Hans doet ook mee, maar niet op mobiel, want dat is niet handig als hij ook als leerkracht dingen wil doen. Ik heb het Spaanse filmpje alvast open gezet, dan hoef ik zo niet te zoeken.

Dus wij zitten met twee laptops klaar. De kinderen loggen een voor een allemaal in. Prima, we kunnen beginnen! Eh, wat is dat?! mijn beeld schakelt iedere keer uit…, ze kunnen mij niet horen. Oké, Hans neemt even de honeurs waar. Ik ga iets proberen met scherm vernieuwen. Maakt niet uit. Staan we te dicht naast elkaar? Paar meter verder… maakt niks uit.

Argh! Oké, ik ga naast Hans zitten, zo kunnen we toch praten en het Raadkoffertje doen. Spaans is aan de beurt. Eh… die link staat niet op deze laptop. Waar is de link? Moet ik die alsnog even mailen naar Hans? zodat we op deze laptop kunnen klikken? 

Oh gelukkig, een van de kinderen heeft hem sneller en die opent hem en deelt zijn scherm. Dat werkt, maar wij hebben nu wat minder controle en instueren hem wat de bedoeling is. Gaat misschien iets trager, maar het werkt, pfjoee.

Volgende onderdeel: de kamers met teams. Ehhh… die kan Hans niet maken, ook al heb ik hem co-host gemaakt. Wat nu??!! Wat gebeurt er als ik mijn laptop afsluit, kan de bijeenkomst dan nog wel verder gaan, aangezien ik hem opgezet heb en iedereen uitgenodigd? 

Ik ren naar de vaste computer in een andere kamer en log daar in. Hoera! dat lukt, er is beeld. Dat wil zeggen, ik zie de kinderen, zij zien mij niet. Ze horen me ook niet. Maar ik kan wel kamers maken. Hop, daar gaan ze. Als ik iets te melden heb, kan ik dat typen via broadcast naar een kamer of een chat naar iedereen sturen. Omslachtig, maar het werkt en iets anders kan niet. 

Hans komt even kijken hoe het gaat. Ik roep dat hij onze digitaal onderlegde zoon uit bed moet halen omdat hij dingen op moet lossen.
Ah, daar is hij al, checkt wat dingen en zorgt dat ik wel gehoord word. Even later komt hij een minicameraatje op mijn scherm zetten en ben ik ook in beeld. 

Nu, eindelijk, functioneert het zoals ik had bedacht en voorbereid.
Wat een toestand! Gelukkig konden we wel alles doen, het tijdschema klopte alleen niet meer zo. We hebben ervaren dat overzicht houden over een groep kinderen die in een klas een groepjes werkt, heel anders is dan digitale kamers bezoeken. Dat mag niet verbazen natuurlijk.

Zo is deze tijd er ook een voor ons van uit je comfortzone! Achteraf bleek dat er iets was met de router, dat die haperde en dat ik volgende keer mag verwachten dat een en ander wel gaat functioneren zoals ik verwacht. Gelukkig.