Het is een fijne ochtend. Het doet goed, alle kinderen betrokken bezig met elkaar met een spel als start. Daarna is er een gevoelsautomaat, waaruit je een kaartje kunt trekken als je er een gevoelsmunt in doet.De eerste sessie komt er een kaartje uit waar een gevoel op staat, het kind moet dat uitbeelden, de anderen raden welk gevoel het is. Er zijn best lastige bij, zoals ‘prettig’. Dat is wel mooi, want dan komen er woorden langs die er wel mee te maken hebben, zoals blij, vriendschap, relaxed.

De automaat intrigeert, waar blijven de munten? Hoe zit hij van binnen in elkaar? Gelukkig kunnen we gemakkelijk even kijken aan de binnenkant.

Na eten, drinken, raaddoosje (weer een moeilijke, er zat een sleutel in) en buitenspelen, komt er een ander soort kaarten uit de automaat. Er staat nu een gebeurtenis beschreven die een bepaald gevoel oproept. We maken teams van twee, ieder team krijgt een lijst met mogelijkheden, om het kijken iets gerichter en gemakkelijker te maken, want de spelers mogen alleen uitbeelden en niets zeggen. Daarna trekt ieder team om de beurt een kaartje, ze overleggen even en beelden dan uit wat op het kaartje staat. De rest van de teams vult op de lijst in welke situatie ze denken te zien. Na afloop checken we wie welke goed had.

Dan hebben we nog maar 10 minuten voor de ochtend om is. Tijd voor wat beweging. Iedereen mag rondlopen zonder iemand anders aan te raken. Bij een klap in de handen roep ik een gevoel dat ze als standbeeld moeten laten zien. Daarna twee klappen en weer bewegen. Het gaat goed!

Hieronder een foto-impressie. Krijg je de blog per mail en wil je ze op ware grootte op de website bekijken, klik dan hier.