Er bestaan vele soorten uitingen van hoogbegaafdheid. Als je ouder bent van een hoogbegaafd kind heb je dat lang niet altijd in de gaten. Omdat je gewoon geniet van je kind zoals het is, omdat je zijn gedrag of acties typisch bij je kind vindt passen maar het niet onder de noemer ‘hoogbegaafd’  schaart.
Omdat iedereen anders is. Omdat je je kind weliswaar eigen vindt, maar niet zoveel anders. Omdat slim zijn voor jou gewoon is.

Een tijdje was mijn slogan ‘hoogbegaafd is gewoner dan je denkt’.  Veel hoogbegaafde kinderen hebben hun intellect niet van een vreemde, begaafdheid geef je door, het is erfelijk. Dus vaak hebben begaafde kinderen begaafde ouders. En die vinden de acties van hun kind passend, niet zozeer bijzonder, en hoogbegaafd is bijzonder, toch?

Vaak denken mensen bij het woord hoogbegaafd aan een soort hooghangende wolk, bevolkt door Einstein, Mozart en nog wat van die genieën. Daar zet je jezelf, of je kind, niet zo snel naast.

Als slim  voor jou de standaard is, vind je slim waarschijnlijk gewoon. En wat is slim dan eigenlijk? Misschien presteert je kind niet eens cijfer- of citomatig heel hoog. Je merkt wel dat hij breed geïnteresseerd is, over dingen nadenkt, vragen stelt.

Een label is helemaal niet belangrijk zolang er geen problemen zijn. Als een kind goed functioneert en onbekommerd zichzelf kan zijn: lekker laten.

Maar wat als je kind steeds moeër thuiskomt, thuis chagrijnig is en woedeaanvallen krijgt, geen zin meer heeft om naar school te gaan? En de juf ziet een voorbeeldig kind zonder problemen, niets aan de hand. Of de juf komt met verhalen over druk gedrag en de klas op stelten zetten en de mogelijkheid dat er sprake zou kunnen zijn van ADHD. Nog een mogelijkheid: het kind heeft geen aansluiting en weet niet te spelen met klasgenootjes, loopt het sociaal achter of is er misschien sprake van autisme?

Het goed om te weten dat hoogbegaafdheid de oorzaak kan zijn van dergelijke gedragingen. Aanpassen kost (veel!) energie, als je kind thuiskomt mag het zich eindelijk laten gaan en komt alle frustratie eruit. Of de enige manier om de dag nog dragelijk door te komen is zelf wat roering brengen in de saaie dag door de clown uit te hangen, met als bijkomend voordeel dat klasgenoten dat leuk vinden en waarderen. Of je kind merkt dat het met andere dingen bezig is dan alle anderen om hem heen en het lukt hem daarom niet vriendschappen aan te knopen. Dan voel je je eenzaam in de groep…

Voor veel mensen is het label hoogbegaafd heftig om te krijgen.  Mijn tip is altijd: als je kind anders is, moet het anders mogen zijn. Aan ons en school de taak om dat zoveel mogelijk te faciliteren.  Als dat lukt kan onverwacht probleemgedrag als sneeuw voor de zon verdwijnen. Zodat jouw kind weer gewoon zichzelf kan zijn, gewoon met zijn eigen dingetjes, belangstelling en denken en voelen.

Herkenbaar? Wat is jouw verhaal? Welke stappen heb je ondernomen? Deel het hieronder en help anderen.

Hulp nodig in het vinden van een koers die past? Een keer van gedachten wisselen? Neem gerust contact op (bellen/mailen) voor een gesprek of een afspraak.