Herman de Vries is een man die geboren is in 1931 en hij maakt kunst van of met natuur. Omdat we in de PlusKlusKlas over natuur werken, leek ons dat een goede aanleiding om zijn tentoonstelling in het Stedelijk Museum Schiedam te bezoeken.

In de kelder van het museum kunnen we eten en drinken, daar hangt een foto van de kunstenaar met een artikel. Er staat in dat Herman de natuur die hij gebruikt niet verandert, maar er toch kunst van maakt. We zijn heel benieuwd.

We zien in verschillende zalen allemaal onderdelen van de natuur. Door de ordening die de kusntenaar heeft aangebracht ga je anders en beter kijken naar alle dingen. Er hangt een collage van alle blaadjes die in een bepaald uur van een appelboom vielen. Er zijn bladen waarop een heleboel blaadjes van dezelfde boomsoort keurig op rijen naast elkaar zijn geplakt, ze lijken op elkaar, maar zijn duidelijk ook allemaal weer anders.

Er zijn muren vol verschillende kleuren die gemaakt blijken te zijn van uitgewreven aarde, in potlood staat onderaan genoteerd waar en wanneer, op verschillende plaatsen op aarde.

Als we de trap op lopen ruiken we het al! We gaan een geurbelevenis tegemoet… In de volgende zaal ligt een enorme plas rozenknoppen op de grond. De kinderen gaan ervop hun knieën bijliggen om nog beter te kunnen ruiken. ‘Jammer dat ik verkouden ben’, merkt een meisje op.

Op zolder zijn ook weer mooie dingen, oa. een heel groot vierkant op de grond waarop allemaal verschillende sikkelvormige messen. We bestuderen de overeenkomsten en verschillen, zoals steeds gaan we steeds beter kijken en meer zien. Een meisje associeert naar een poes: die maakt altijd zo’n bolle rug! Ze moest eraan denken door dezelfde buiging in de sikkels.

Er zijn overzichten met lijstjes gevuld met allemaal verschillend materiaal dat toch ook weer met elkaar te maken heeft. Schelpjes, gebroken schelpen, en een ‘puree van schelpen’ zoals een van de kinderen het noemt.

We bespreken het nog even: is het gelukt om van natuur kunst te maken? Ja, want de kunstenaar heeft alles heel mooi gesorteerd zegt een 5-jarig meisje. Ja, want hij heeft niets veranderd maar het is toch heel mooi geworden om naar te kijken. Een jongetje is helemaal gegrepen en fantaseert over een eigen PlusKlus-museum.

Op de terugweg naar de parkeergarage komen we een heel vieze hondendrol tegen. Maar… als we nou heel veel drollen verzamelen en die allemaal mooi naast elkaar leggen, kan het dan kunst worden. Nee, schudt eerst een meisje overtuigd het hoofd, maar dan begint er een te knikken en denken ze toch allemaal van wel. Enneh… dan zouden we er een tentoonstelling van kunnen maken, met een geurbeleving erbij… Er wordt lustig op doorgeassocieerd.

Het was een leuke ochtend, een fantastische tentoonstelling! Mochten jullie tijd hebben in de kerstvakantie dan is dit zeker een tip!! Voor een impressie van de ochtend klik hier.