26 maart 2014: De groep is aan het groeien. We starten altijd met een activiteit naar eigen keuze, zo kunnen nieuwe kinderen ook even rustig inkomen en verkennen wat er zoal te doen is. Er is een heerlijke sfeer van betrokken rust, iedereen is lekker bezig.

Om half tien ruimen we op om klaar te zitten voor de spreekbeurt die een meisje gaat houden, over de toekan. Het gaat heel goed, ze zit pas in groep drie en dit is de eerste keer dat ze zoiets doet. Ze heeft veel informatie opgezocht en vertelt bij haar powerpoint. Het leuke is dat haar presentatie aanstekelijk werkt, er zijn meer kinderen die wel zoiets willen doen. Er wordt gevraagd hoe dat moet. Er zijn ook kinderen die dit al vaker gedaan hebben. We kunnen het er volgende keer wel even over hebben hoe je zoiets aanpakt.

Bij het buitenspelen begint zo goed als de hele groep te voetballen, ook nieuwe kinderen doen goed mee. Dat ziet er goed uit.

Na de pauze gaan we de plannen van vorige week uitwerken in een kijkdoos, dat is het plan. Sommigen moeten op gang geholpen worden, anderen hebben een plan dat te ambitieus is voor de beschikbare materialen, het nieuwe kind kan enige aanmoediging gebruiken en er is ook teleurstelling: van een aantal kinderen kunnen we wat ze vorige week gemaakt hebben niet meer vinden, stom genoeg. Niet te achterhalen hoe dat kwam, wij vinden het ook erg vervelend . Vandaag is een dag dat wij wat leren: van tevoren duidelijker communiceren wat we verwachten en hoe ze kunnen werken. Toch mooie resultaten hier en daar. Volgende keer mogen de kinderen hun bijdrage presenteren voor de groep, iets vertellen van wat ze hebben bedacht en waarom het er zo uitziet.

We eindigen met het spel ‘welk dier ben ik?’, geliefd bij allen. Hierbij kun je goed merken hoever hun analytisch vermogen reikt door slimme vragen die een hele groep dieren uitsluiten (is het een zoogdier, leeft het op een savanne?) ,of starten met vragen die gericht zijn op één enkel dier (is het een leeuw?).