Vandaag komen allerlei nieuwe woorden aan bod, te beginnen met perspectief. Mooi na de les over Picasso, die gezichten vanuit verschillende perspectieven liet zien.

Eerst maar eens uitleggen wat perspectief is, het is hoe je naar dingen kijkt, wat je daardoor ziet. We oefenen eerst een mensperspectief. Staan, rondkijken, wat zie je? Dit zijn we gewend. Er bestaat ook een vogelvluchtperspectief. Wat zie je dan eigenlijk? Daar moeten ze voor op de tafels klimmen, zo ziet het er toch weer anders uit. En dan naar beneden, op de grond voor het kikvorsperspectief. Een stoel van onderen oogt heel anders.

Nog een nieuw woord, horizon, wat is dat precies? De kinderen wijzen aan op foto’s op het digibord. Dan een plaatje met een weg naar de horizon. Die verdwijnt eigenlijk. Precies, in het zogenaamde verdwijnpunt. Er kunnen bergen op de horizon staan. Hoe zie je dat de weg heel ver weg gaat? dat komt omdat we hem steeds smaller zien, tot niets. De kinderen vinden het fascinerend om zo te kijken en zijn erg betrokken bij de plaatjes.

Bij het buitenspelen krijgen ze en opdracht: zoek iets op dat je wilt fotograferen in verschillende perspectieven. Dan mag je met onze mobiel de foto’s nemen. Leuk dat meester Hans er deze keer is, hij kan extra hoog tillen voor een vogelperspectief.

Weer binnen volgt instructie voor twee mogelijke tekenopdrachten met perspectief. We leren ze hoe ze een horizon tekenen en met een verdwijnpunt kunnen werken. De meeste kinderen kiezen voor een bloembollenveld, een paar meiden voor een wat lastiger werk. De meeste kinderen werken voor het eerst met een lineaal, dat is al een avontuur op zich.

Het is leuk om ook deze wat technischer kant van kunst aan bod te laten komen, en het bereidt mooi voor op ons bezoek aan het Escher-museum volgende week, hij beheerste de kunst van perspectivisch tekenen tot in de puntjes.

Hieronder de foto’s van de ochtend. Als je deze blog per mail krijgt en je wilt de foto’s op groot formaat op de website zien, klik dan hier.