J: E. lijkt zelfverzekerder geworden. Het lijkt ook of ze er meer durft te zijn, ze verstopt zichzelf minder. Ze beseft beter dat niet alles vanzelf gaat en dat ze soms moeite moet doen. Ze vraagt echter nog steeds niet snel om hulp. Maar ze weet wel dat dat de bedoeling is / een mogelijkheid is.

Ook staat E. nu veel meer open voor tips en probeert ze toe te passen. Als ze iets nieuws wil kunnen, snapt ze beter wat je daarvoor kunt doen (kijken naar voorbeelden, luisteren naar anderen, tips toepassen, blijven oefenen) en doet dat ook, bijvoorbeeld in de zwemles.

Succesmomentje: E. had tijdens dit schooljaar wekelijks een rekengroepje met uitdagende opgaven. Ze kunnen daar kiezen tussen moeilijkheidsgraad (moeilijk of ‘makkelijk’). Voorheen koos ze standaard voor makkelijk, maar afgelopen keer vertelde ze dat ze voor moeilijk had gekozen, omdat ze de makkelijke sommen al kende.

Spelenderwijs heeft E. veel geleerd. De analogie van weggetjes bouwen in je hoofd was heel duidelijk, net als de leerstapjes en de gevangenisgedachten. Vaak zijn we bij dit soort trainingen bang dat het nogal zweverig wordt, maar die angst was voor deze training ongegrond. De training (waarschijnlijk in combinatie met het mogen versnellen) heeft zeker effect op E. gehad. Ze is zelfverzekerder. De faalangst is nog niet helemaal verdwenen.